My Life in the USA

Donderdag 29 Maart werd ik door mijn Oom en Tante van huis opgehaald. Samen reden we naar de rechtbank in downtown Orlando. Althans, dat dacht ik. We moesten bij de Federal Courthouse zijn en ik dacht dat die in dezelfde plaza zat als de Orange County Courthouse. Er stond me toch een rij om binnen te komen. Dus ik grapte nog, maar goed dat we op tijd zijn. Maar het adres op het gebouw was anders dan waar we wezen moesten dus toch maar even gevraagd. Zaten we dus toch mooi verkeerd. We moesten een paar kilometer verderop zijn. Dus weer de auto in en ditmaal de navigatie wel gebruikt (altijd handig zo'n ding).

Wat een verschil tussen de twee gebouwen. Bij het Orange County Courthouse staat een security officer bij de deur, en nog een aantal binnen. Bij het Federal Courthouse staan er dus gewoon Federal Marshalls rondom het gebouw.

We moesten naar de 3e verdieping en daar aangekomen zaten er al behoorlijjk wat mensen te wachten. In totaal zo bleek later waren er die dag 65 personen aanwezig om Citizen te worden en dan waren er nog 4 niet op komen dagen, (Stonden misschien ook bij het verkeerde gebouw.) en dan nog alle aanhang. Als ik me goed herinner waren er 26 landen vertegenwoordigd. Ik was de enige uit Nederland, er was een Canadese, een Britse en een Duitse. Dan waren er nog twee uit Spanje maar dat was het voor Europa wel. De grootste delegatie kwam uit Brazilie, er was een Cubaanse en ik heb geloof ik India, Dominican Republic en Haiti langs horen komen en dan ook nog behoorlijk wat Aziatische landen (ik weet even niet meer of dat nu China of Japan was of allebei). En de rest van de landen is een beetje aan me voorbij gegaan.

De ceremonie op zich was redelijk simpel. Ze riepen de landen af en toen moest iedereen van dat land gaan staan en zich voor de rechter introduceren. Toen iedereen dat gedaan had, moesten we gezamelijk de eed afleggen en daarna de Pledge of Allegiance aan de vlag. En toen was het voorbij. De certificaten werden per rij uitgereikt, maar je werd niet apart naar voren geroepen. Helaas kregen we ook de Welkomst video van President Obama niet te zien en ook werd het lied I'm Proud to be an American niet gespeeld. Dat was wel jammer. Maar dat komt misschien omdat de locatie een rechtbank was. Ik weet het niet.

Het was hoe dan ook indrukwekkend. En ook nog eens zo voorbij. De ceremonie op zich duurde misschien een half uur tot 45 minuten. Na afloop ben ik met mijn Oom en Tante en een goede vriendin lekker wezen lunchen. Toen nog even langs mijn werk om daar taart te brengen, en toen ben ik letterlijk mijn bed in gerold. Ik was zo doodop in een keer. Alle spanningen van de afgelopen tijd vielen van me af.

Mijn Amerikaanse paspoort is inmiddels ook aangevraagd, dus die heb ik hopenlijk snel binnen. Dus Opa het is (nu dan echt officieel) eindelijk gelukt :-)

Hier nog wat foto's met dank aan mijn Oom en Tante. En ik plaats er ook even een link bij van een Naturalization Ceremony die een beetje een goed beeld geeft van wat zich daar nu afspeelt.

De Eed:

Ik met de Rechter:

En eentje voor de vlag:

En hier een link naar een andere maar hele mooie Naturalization Ceremony die een goed beeld geeft van hoe het een en ander er aan toe gaat. De video is ruim 40 minuten lang. Met dank aan/courtesy of University of Central Oklahoma.

# posted by USA2007 @ 7:19 PM