My Life in the USA

Deze post had ik al veel eerder willen plaatsen maar het kwam er niet van.

Muke, een regelmatige lezer van dit blog en mede DV2007 uitverkorene, mag nu eindelijk met zijn familie ook op interview op het consulaat in Amsterdam. Op voor de green card. Voor hen heeft het ruim een jaar geduurd van in spanning zitten voor hun nummer aan de buurt kwam/komt.

Nogmaals gefeliciteerd!!!


En voor de DV lotterij van dit jaar (DV2008) hebben in elk geval een 6-tal Nederlanders en gezinnen in bericht gekregen waarvan een aantal met zeer lage case nummers (dus een grotere kans dat ze op mogen voor een interview). Ook aan hen gefeliciteerd, en nu maar wachten tot September tot de eerste nummer bekend gemaakt worden.

Tja het kon natuurlijk niet altijd goed blijven gaan. Ik heb van de week mijn eerste tegenslag te verwerken gekregen. Als je het tenminste zo mag noemen.

De bioscoop waar ik werk gaat tenminste 4 maanden dicht omdat ze het gaan ombouwen naar het nieuwe concept. Ze zouden eerst open blijven gedurende de verbouwing, maar hebben onlangs toch anders besloten. Nog geen idee wat ze met het management team moeten gaan doen in die tijd. Met andere woorden...dat wordt dus op zoek naar wat anders...heb ik weer. Heb ik eindelijk een baan waar ik al jaren naar op zoek was...het was ook eigenlijk te mooi om waar te zijn.

Dus nu op zoek naar wat anders. Stil afwachten en hopen op het beste is niet echt mijn ding. Ik bedoel, je gaat me niet zeggen dat ze nu nog niet zeker weten wat ze met de managers (en de rest van de crew overigens) gaan doen. Vragen daarom trent worden namelijk nogal ontwijkend beantwoord. Dat alleen al zegt me genoeg. Valt me alleen wel vreselijk tegen van een bedrijf dat zegt eerlijk en oprecht te zijn en het nieuws altijd als eerste te delen met zijn medewerkers...Maar goed, ik ben nu dus even stoom aan het afblazen dat begrijp je.

Ik ben nu zelfs serieus aan het nadenken om naar Las Vegas te gaan. Waarom Vegas? Tja gastvrijheid is toch nog steeds mijn ding en in Las Vegas kom ik daarin echt goed tot zijn recht. Dat wil zeggen er zijn zoveel meer moeglijkheden op dat gebied daar. Verder is de werkgelegenheid in Las Vegas zo vreselijk hoog dat bedrijven erg veel moeite moeten doen alle functies gevuld te krijgen wat weer inhoud dat de salarissen goed zijn. Van wat ik heb kunnen zien op websites met baan advertenties, zijn de salarissen nagenoeg gelijk aan die in Los Angeles. De cost of living (wat je uitgeeft aan huur, eten, etc) is echter veel lager. Je houdt aan het eind van de maand dus meer over. Kijk dat biedt perspectieven. En als het even kan zou ik graag terug gaan richting een resort. Met een werkgelegenheid die zo hoog is in Vegas maak ik daar veel meer kans dan hier in Los Angeles. Maar voordat ik dit besluit definitief neem moet ik er nog wel even een nachtje over slapen. Dus dat ga ik nu ook even lekker doen.

Ijsblokjes en Dustin Hoffman… Wat die twee met elkaar te maken hebben weet ik niet maar voor mij waren het twee dingen die deze week gebeurt zijn.

Ik had van de week geen ijsblokjes meer. Balen want het was best warm en dan is een glas cola, of een glas met wat dan ook, en ijblokjes wel lekker. Ik moest tanken en bedacht me in ene dat ze hier bij benzine pompen WEL ijblokjes verkopen. Dus ik heb een zak van omgerekend ongeveer 3.5 kilo aan ijsblokjes gekocht en dat voor slechts $2. Nu is mijn vriezer niet zo heel erg groot. Mijn koel/vries combi heeft de afmetingen van wat in Nederland een standaard combi is. Voor Amerikaanse maten dus best klein. Dus ik zag het merendeel van de zak al in de gootsteen verdwijnen. Maar ja ach voor $2 had ik in elk geval wat ijs tot de rest bevroren was. Vraag me niet hoe, maar de hele zak past in mijn vriezer tot mijn verbazing. En ja…er past ook nog eten naast.

Dus dit is het resultaat:



Mijn ijsblokjes-loos probleem was dus opgelost. Heerlijk om weer in de VS te zijn. De opmerking dat ze hier bij benzinepompen wel ijsblokjes verkopen verdient wel enige uitleg denk ik. Na mijn uitwisseling en stage in de VS ben ik uiteindelijk na een jaar bij de McDonalds terecht gekomen als manager. Wat wil nu het geval, op een bloedhete dag stopte de ijsmachine ermee en zouden snel zonder ijsblokjes komen te zitten. Ik zag het probleem niet. Dan rijden we toch even naar de benzine pomp en halen we een paar zakken ijsblokjes. Ik heb nog nooit zoveel verbaasde blikken van mijn mede managers gezien. Dat wordt in Nederland bij stations dus niet verkocht. Standaard opmerking daarna bij een probleem was dan ook Sue gaat wel even naar de pomp. Ach ja, je moet er wat voor overhebben LOL.

En nu Dustin Hoffman…




Die stond dus gisteren in ene voor me in de bioscoop. En ik herkende hem ook nog. Hij wilde graag een bepaalde film zien met gezelschap en of dat kon. Betreffende film was helaas uitverkocht maar ik weet dat er dan vaak nog wel een paar stoelen vrij zijn. Dus ik ben in de zaal gaan kijken of ik misschien wat mensen kon verschuiven. Er waren inderdaad nog stoelen vrij maar niemand was zo vriendelijk een paar plaatsen op te schuiven. Als het om films gaat en zitplaatsen kunnen ze hier best niet erg gastvrij zijn zeg maar. Dus helaas. Ja de eerste rij was nog geheel vrij maar dat is dan ook niet zonder rede. Dus ik weer terug naar het gezelschap met het resultaat van mijn vinding. Tja jammer maar helaas was het antwoord en heel hartelijk dank dat ik het geprobeert had. Op mijn vraag of hij een beetje met rust gelaten was terwijl hij (duidelijk zichtbaar) in de lobby aan het wachten was geweest, kreeg ik meteen een heel hartelijke handdruk en werd bedankt voor mijn bezorgdheid maar “Honey those days are long gone, but thank you very much…” van Dustin zelf. Nou dat vond ik dus wel heel erg tof. En of ze naar mij konden vragen als ze weer kwamen. Ja tuurlijk.

Twee van mijn crew kwamen vragen wie dat was of het soms mijn vader was (sorry pap). Nou eh nee dit was Dustin Hoffman. Grote vraagtekens en de vraag Dustin who?!?!? Toen voelde ik me wel in ene heel erg oud worden. Twee oudere crewleden wisten wel degelijk wie het was en of ik ze niet even heel nonchalant dichterbij had kunnen roepen om te helpen…ja ik zie het al voor me.

O ja en verder misschien nog een tip voor toekomste Los Angeles gangers...voor een mooi uitzicht over een groot gedeelte van de stad ga naar de parkeergarage van The Grove, een shopping area, en parkeer op de bovenste dek (7 hoog). Je hebt dan een heel mooi uitzicht en kan zelfs de Hollywood sign en Griffith Observatory zien in de bergen, als het niet al te bewolkt is ten minste...Hier het resultaat. Met mijn telefoon toestel genomen dus niet al te beste kwaliteit...

Eindelijk is het gelukt. Ik heb een secured credit card gekregen. Ik heb nu kennelijk wel genoeg financiële middelen of waar ze daar ook voor naar kijken. Een goede credit score kan het nog niet zijn, daar zit ik hier te kort voor. Maar met een secured card kan ik die nu wel gaan opbouwen. Per maand kan ik maar tot $300 uitgeven, maar ja je moet ergens mee beginnen. Ik had het bedrag hoger kunnen zetten, maar dat bedrag moet je als borg aanbetalen en ben je dan totdat je een goede credit score kwijt. En ik wilde dat dus niet een al te groot bedrag laten zijn. Maar goed het begin is er dus...eindelijk. Dat is wel een feestje waard.

En verder...Vrijdag 4 mei (of eigenlijk donderdag 3 mei om middernacht) gaat Spiderman 3 in premiere en dat luidt meteen het begin van de zomer in, wat een hele drukke periode is voor bioscopen heb ik gehoord. Dus ik ben benieuwd. Bezoekersaantallen gaan afhankelijk van locatie waarschijnlijk per dag ver in de 10 duizend lopen voor de grotere bioscopen. Ter vergelijking, dat is ongeveer het bezoekersaantal wat er op een zomerse dag bij de Efteling binnenloopt. Niet slecht. Dat is even mega ervaring opdoen in crowd control en management.

Ook ben ik heel erg benieuwd naar het Los Angeles film festival in Westwood eind Juni. Niet alleen is het leuk om zoiets mee te maken als je in de industry werkt (wat ik nu dus doe werkende voor een bioscoop), maar wat is namelijk ook het geval...”On Broadway” een independent film met Joe McIntyre in de hoofdrol heeft het vreselijk goed gedaan op het film festival in Boston en heeft heel erg goede kritieken gekregen. De trailer die ik gezien heb was wel goed (http://www.onbroadwaythemovie.com en http://www.bostonist.com/archives/2007/04/30/on_broadway_at_the_independent_film_festival_of_boston.php) en het acteerwerk schijnt ook goed te zijn maar daar kan en ga ik niet over oordelen tot ik de hele film heb gezien. Nu gaan ze die film ook proberen op andere festivals te krijgen waaronder die van Los Angeles...dat zou wel erg cool zijn. Mocht het lukken dan ga ik zeker proberen kaartjes voor opening night te krijgen. Grote kans namelijk dat Joe daar dan ook bij is....hhhm het is ook meteen de meest drukke tijd van het jaar op het werk...zul je net zien...kan ik geen vrij krijgen. Dat zou wel vreselijk ironisch zijn...woon ik eindelijk in L.A. kan ik hem nog niet zien terwijl we praktisch buren zijn...give or take a few miles LOL.

Er wordt me vaak gevraagd of ik nog geen heimwee heb naar Nederland. Of wat ik zie als verschillen tussen Nederland en Amerika. Beide vragen worden me op beide continenten gesteld en beide partijen geef ik hetzelfde antwoord. Nee ik heb geen heimwee naar Nederland maar ik mis wel de mensen die daar nog zijn uiteraard. En wat betreft de verschillen...ja die zijn er absoluut maar om zo een twee drie even wat op te noemen...ik heb echt geen idee. Ik ben, denk ik, te vaak in Amerika geweest en erg veel met Amerika bezig geweest om een culture shock te krijgen of meteen duidelijke verschillen te kunnen aangeven. En het hangt ook weer af van wat je zelf meemaakt. OP het gebied van ambtenarij heb ik nog niet zo heel veel meegemaakt. En wat dat betreft heb ik in Nederland ook leuke staaaltjes gezien van hoe niet meewerkend mensen of instanties kunnen zijn. Dus voor mij komt dat verschil dan weer niet echt naar voren. Maar verschillen zijn er echter absoluut. Om maar iets te noemen, mensen hebben het hier vreselijk druk. Even zomaar langsgaan is er eigenlijk niet bij. Kan wel, maar grote kans dat je niemand aantreft. Je moet hier echt agenda’s trekken. Komt misschien ook wel voor een deel door mijn rare rooster hoor. En of dit een verschil is weet ik niet, maar op een of andere manier ben ik hier meer tijd kwijt als ik ergens boodschapen ga doen bij de winkel praktisch om de hoek...ik krijg het niet voor elkaar om binnen een kwartier weer buiten te staan en ik weet nu onderhand wel waar ik het een en ander kan vinden. Hetzelfde geld voor ergens gaan winkelen wat omgerekend 20 km verderop ligt. Als ik dat in Nederland deed was ik met anderhalf uur tot 2 uur wel weer thuis, en dan had ik eigenlijk naar meer gekeken dan waar ik voor gekomen was. Hier ben ik echt een halve dag kwijt. Het verkeer zal absoluut meespelen maar misschien ben ik ook onbewust toch nog bezig om te lang ergens naar te kijken? Ik weet het niet.

Het klinkt misschien raar maar sinds ik hier ben is het net of alle stukjes op hun plaats vallen. Ik voel me hier enorm thuis, ook al weet ik dan nog steeds niet of ik in Los Angeles zal blijven. Uit Amerika ga ik in elk geval niet meer weg anders dan voor vakantie (en helaas dat laatste zit er voorlopig niet in, eerst hier even mijn leven opbouwen).