Ik dacht vandaag laat ik de bank eens omdraaien en de TV op de andere muur zetten. Zijn lievelingsplekjes zijn nog steeds hetzelfde, maar dit kan natuurlijk niet. Hij heeft zwaar de pest in en maakt er nogal een drama van.
Nou ja in elk geval tot zijn bak leeg is en hij honger heeft 😜
(En ja bij de deur staat een spuitbus met iets voor vliegende insecten voor buiten. Heeft geen gevolgen voor deze binnen kat)
Eind Mei had het mij dan ook te pakken.
Toen de hele Covid toestand begon, heb ik netjes meegedaan met alle mondkapjes, agstand houden, handsanitizer gebruiken etc. Vaccinaties en booster zodra het kon. Ipv in restaurants eten toen die weer open waren, zoveel mogelijk afhaal en drive thru. Zelfs nu mondkapjes niet meer verplicht waren, zette ik er nog een op tijdens het winkelen en op kantoor als ik door de gang loop. Want waarom niet.
Begin Mei ben ik weer voorzichtig uit eten gegaan. En ik vergat ook vaker om een mondkapje op te zetten tijdens de boodschappen of op kantoor.
Eind Mei voelde ik me in ene zo brak als wat, en dat werd letterlijk met de minuut erger.Â
Snel een thuis test gedaan en ja hoor...na 2.5 jaar zo voorzichtig zijn, was het raak.Â
Gelukkig was het zogezegd "mild". Ik had behoorlijke koorts (iets wat ik bijna nooit heb) en had door het vele hoesten moeite met ademhalen en werd een paar keer elke nacht wakker van benouwdheid en vreesde dat als dit zo door zou gaan, een "mild" geval toch snel wat anders kon worden. Gelukkig is dat niet gebeurd en was eea na een week een stuk beter.
Maar zelfs nu mid Juni hoest ik nog steeds en zit ik 's ochtends en 's avond een paar minuten aan zo'n nebulizer apparaatje. Is ook allemaal tijdelijk, maar het geeft je toch te denken.
Een mondkapje zit standaard weer in mijn broekzak en ik zet het ook weer op met de boodschappen en in de wandelgang op kantoor.
Helemaal voorkomen doe je het nooit, maar ik maak het liever niet nog een keer mee.Â
Als ik onderweg wat eet is het meestal french fries omdat het makkelijk te hanteren is en toch vult. Weliswaar zonder mayonnaise maar ach...
Nu kwam ik vandaag bij 5 Below een French fry carton holder tegen die in de cupholder past. Geniaal toch...en veel makkelijker dat steeds het doosje vast houden.
Ik kon in ene niet meer inloggen. Niet via de laptop en niet via de app. Wat ik ook probeerde niks werkte. En ik kreeg ook geen email notificaties meer van comments, het leek net of het blog weg was, maar was nog wel zichtbaar op internet. En met Facebook en Instagram dacht ik ik probeer het later wel weer. Nog een paar keer geprobeerd de afgelopen maanden en ik gaf het op. Maar ik miste het bloggen toch wel. Na veel gepruts vandaag heb ik het nu eindelijk weer werkende en hopenlijk blijft dat nu zo.Â
Ik heb geen flauw idee of iemand dit uberhaupt nog leest, maar sluiten wil ik het ook weer niet want dit is meer een herinneringen blog voor mezelf geworden. Leuk om na al die jaren voor mezelf ook om wat belevenissen terug te lezen.
En het hele bloggen werkte ook wel wat therapeutisch. Leuk om te doen en de reacties te lezen. Ik moet dat toch weer een keer gaan oppakken.
Hopenlijk tot binnenkort.
