My Life in the USA

Eind Mei had het mij dan ook te pakken.

Toen de hele Covid toestand begon, heb ik netjes meegedaan met alle mondkapjes, agstand houden, handsanitizer gebruiken etc. Vaccinaties en booster zodra het kon. Ipv in restaurants eten toen die weer open waren, zoveel mogelijk afhaal en drive thru. Zelfs nu mondkapjes niet meer verplicht waren, zette ik er nog een op tijdens het winkelen en op kantoor als ik door de gang loop. Want waarom niet.

Begin Mei ben ik weer voorzichtig uit eten gegaan. En ik vergat ook vaker om een mondkapje op te zetten tijdens de boodschappen of op kantoor.

Eind Mei voelde ik me in ene zo brak als wat, en dat werd letterlijk met de minuut erger. 

Snel een thuis test gedaan en ja hoor...na 2.5 jaar zo voorzichtig zijn, was het raak. 

Gelukkig was het zogezegd "mild". Ik had behoorlijke koorts (iets wat ik bijna nooit heb) en had door het vele hoesten moeite met ademhalen en werd een paar keer elke nacht wakker van benouwdheid en vreesde dat als dit zo door zou gaan, een "mild" geval toch snel wat anders kon worden. Gelukkig is dat niet gebeurd en was eea na een week een stuk beter.

Maar zelfs nu mid Juni hoest ik nog steeds en zit ik 's ochtends en 's avond een paar minuten aan zo'n nebulizer apparaatje. Is ook allemaal tijdelijk, maar het geeft je toch te denken.

Een mondkapje zit standaard weer in mijn broekzak en ik zet het ook weer op met de boodschappen en in de wandelgang op kantoor.

Helemaal voorkomen doe je het nooit, maar ik maak het liever niet nog een keer mee.