My Life in the USA

GELUKKIG NIEUW JAAR (het kan nog net).

Even snel een berichtje. Vandaag 1 januari 2008 ben ik een jaar in de VS. Het voelt eigenlijk al veel langer, maar er is dan ook veel gebeurt het afgelopen jaar. En deze dag heb ik vandaag even in het Magic Kingdom gevierd. Foto's volgen in een later bericht overigens. Gisterenavond heb ik overigens gevierd met appelflappen (gekocht niet zelf gebakken) en slagroom soesjes en vurwerk van SeaWorld vanaf mijn balkon. Het had de hele dag geregend maar voor middernacht werd het droog, dus het vuurwerk ging door. Mijn plan echter om na mijn werk naar SeaWorld te gaan heb ik maar niet uitgevoerd ivm een nat pak waar ik geen zin in had.

Maar goed. Al een jaar in de VS dus. Op 1 januari 2007 kwam ik aan op LAX en werd opgewacht door mijn nicht en haar man en hun dochter. De keuze om naar L.A te gaan was eigenlijk puur gebasseerd op het feit dat ik mijn nicht en haar moeder (een nicht van mijn oma) en een paar vrienden in L.A had zitten. Doordat L.A zo enorm is uitgestrekt en de reistijden dus langer zijn dan de afstand doet vermoeden, heb ik mijn nicht echter maar een paar keer gezien. Mijn vrienden eigenlijk alleen aan de telefoon gesproken. Wel heb ik twee hartstikke goede toffe gozers leren kennen in L.A en die hebben me ook heel goed opgevangen (again thanks guys, sorry X, K and me have to do the Harry Potter thing at Universal in 2009).

In California leek ik mijn stek niet echt te kunnen vinden. Los Angeles (en dan de Hollywood/Hancock Park regio waar ik woonde) op zich is een leuke stad met veel bezienswaardigheden en een mooi uitzicht op de bergen. En het idee dat mijn vader en opa en oma daar jaren geleden ook gewoond en gelopen hebben etc was ook leuk. Aan de ene kant mis ik het wel, maar het is meer het gevoel van in een stad wonen denk ik dat ik mis (ja vreemd he). Lekker kunnen lopen naar de Target en de Starbucks en lekker door de buurt struinen, je vergapen aan alle mooie maar dure huizen die je never nooit zou kunnen betalen. Het uitzicht vanaf Griffith Observatory ook al was dat dan in de smog, lekker door Beverly Hills lopen, naar de film in Arclight Hollywood (het blijft toch een uniek concept), Hollywood & Highland Center op loopafstand, geen regen. En tja Joe Mac op nog geen mijl afstand...ik moet hem toch eens vragen als ik hem dan ooit een keer zie, hoe het komt dat we elkaar dus steeds mislopen LOL. Hoewel ik heb wel een keer achter hem gereden op Highland Ave maar toen wist ik nog niet dat dat zijn auto was. Een dure witte met op de achterkant een Boston Red Sox nummerbord houder. Vond het toen heel grappig dat er iemand zo pontificaal non Dodgers rondreed en ook nog een keer afsloeg naar Hancock Park. Ik dacht nog goh die komt vast niet uit Boston want volgens mij wordt je daar niet rijk. Het kwartje viel later pas toen ik langs zijn huis liep en diezelfde dure witte met dat nummerbord op de oprit stond ipv langs de straat...Of ik ooit aangebeld heb? Nee dus. Daar heb ik teveel respect voor zijn privacy voor. Ik vind er is een hele dunne lijn tussen publiek en privacy. Als hij nu buiten zijn gras aan het maaien was geweest of met zijn hond aan het lopen was, dan had ik hem wel aangesproken. Maar om zomaar aan te gaan bellen bij iemands huis (Ook al staat er geen hek omheen en kan je zo aanlopen)....Nee dan steek je die lijn over in mijn idee. Het enige waar artiesten (bekend of niet) vaak nog privacy hebben is thuis, die zitten echt niet te wachten op een vreemde. Ok genoeg over Joe nu. I promise geen Joe woonde dichtbij verhalen meer LOL.

Maar zonder dollen. Er waren goede kanten aan L.A maar ook dingen waar ik me aan ergerde. Parkeer-ellende, als het gratis is, is er geen plek en is er wel ergens voldoende plek dan mag je goud geld neertellen. Huizenhoge huren. Ik betaalde $1100 exclusief per maand voor een klein studio apartment zonder airco. Dan de boodschappen die ook niet aan de goedkope kant zijn (Trader Joe's telt even niet mee want daar ging ik bijna nooit heen). En het verkeer...echt de gehele dag door files en dan ook echt stapvoets tot stilstaan, echt niet normaal. En o ja het Street Cleaning verhaal. Je mag dus op bepaalde dagen tussen bepaalde uren je auto niet aan een bepaalde kant van de weg parkeren want dan wordt de straat schoongemaakt. Staat je auto er wel heb je onmiddelijk een leuke boete. Die scenes uit films waar mensen wakker schrikken met de opmerking Je hebt toch wel de auto verplaatst??? Dat gebeurt dus echt. Leuk als je midden in de nacht thuis komt en er aan de juiste kant geen plek meer is, en je dus vroeg je bed uit moet om ervoor te zorgen dat je auto wel op de juiste plek staat. Ik was af en toe echt op van vermoeidheid door dat soort fratsen, want als ik wakker ben kan ik niet echt meer slapen wetende dat ik een paar uur later weer naar mijn werk moet. Niet echt ideaal als je een onregelmatig rooster hebt. Maar waar ik me nog het meest aan ergerde was het hele Spaanstalige verhaal. Je wilt niet weten hoe vaak ik de opmerking hebt gehoord, als je met ons wilt werken dan leer je maar Spaans. Moet je tegen mij zeggen die net een immigratie procedure door is gegaan waar de eis voor de taal toch echt was dat ik Engels moest begrijpen. En er waren instanties waar ik me echt voelde als of ik naar Mexico was ge-emigreerd ipv de USA.

Keer op keer dacht ik steeds "In Orlando was het anders". Ik heb namelijk jaren terug voor mijn studie een jaar lang stage gelopen in Orlando en er dus ook gewoond. En ik heb altijd gezegd, als ik de kans krijg om in de USA te wonen dan ga ik naar Orlando (het werd dus alleen L.A). Omdat ik zo terug greep naar Orlando, heb ik afgelopen zomer besloten een paar dagen naar Orlando te gaan om te kijken of het nog was zoals ik me herinnerde. Eigenlijk had ik verwacht dat het tegen zou vallen want er verandert natuurlijk veel in een paar jaar tijd. Maar tot mijn grote verbazing (en opluchting) voelde ik me er meteen weer thuis. Ik heb me die dagen bewust gemengd in het normale leven (dus geen toeristen attracties) en heb toen met veel mensen (ook potentiele werkgevers) gesproken om een goed beeld te krijgen van de banenmarkt, wat mijn mogelijkheden zouden zijn en hoe het leven is. En wat er uitkwam beviel me wel. Een snel rekensommetje leerde me dat ik financieel ook beter af zou zijn in Orlando, en ik in Orlando zelfs als het goed is met een paar jaar wel een huis kan kopen. In Los Angeles zou ik jarenlang (zo niet langer) op dat kleine studio apartment moeten blijven zitten, iets waarvan ik niet echt vrolijker werd. Zelfs met salarisverhogingen want L.A is gewoon superduur. Zelfs de Valley is niet goedkoop meer.

Een en ander bij elkaar optellende, besefte ik al snel dat er een verhuizing naar Orlando in Florida aan zou zitten te komen. Tuurlijk de USA is erg groot en er zijn zoveel andere mooie Staten en plaatsen waar ik heen zou kunnen en waar ik me waarschijnlijk ook wel zou gaan thuisvoelen, maar ik wilde naar een regio waarvan ik zeker wist dat ik me er zou thuisvoelen zodat ik me vol kan concentreren aan het opbouwen van mijn leven in de USA. Dus het werd Orlando. En het leek me beter het dan ook meteen zo snel mogelijk te doen. Immers nu zou ik maar een jaar verliezen met het opbouwen van mijn leven in de US. Zou ik langer wachten dan begin je eigenlijk van voren af aan met autoverzekering (new Florida driver), opbouwen van relatie met een werkgever, opbouwen van 401k, opbouwen van een sociale kring etc.

Ik ben nu twee maanden in Orlando en het bevalt me uitstekend. Ik ben echt thuis nu. Orlando is de afgelopen jaren wel wat verandert. Het is groter en er is ook meer verkeer. Maar het verkeer valt in het niet bij L.A. En ik heb al meer mensen ontmoet dan in een heel jaar in L.A. En er wordt hier wel Spaans gesproken maar vaak als je ze in het Engels aanspreekt (in winkels) gaan ze snel op het Engels over. Er is me zelfs verteld dat degenen die dat niet kunnen en of willen (Engels spreken hoe gebrekkig ook) en alleen maar puur Spaans willen praten het hier niet redden op de lange termijn omdat het niet geaccepteerd wordt. Wel een verademing met L.A zeg. Begrijp me niet verkeerd. Ik besef goed dat Engels voor velen een moeilijke taal is, maar er wordt hier verwacht dat je het in elk geval probeert. Dus wel even een andere mentaliteit.

Ik heb overigens een beetje het idee of ik weer opnieuw begin met mijn leventje hier in de VS. Aan de ene kant is dat ook zo natuurlijk. De verhuizing (ook al ging die dan op budget) was niet goedkoop dus dat moet weer even aangevuld worden, maar dat komt wel goed. En ik moet mijn vakantie dagen weer opbouwen LOL. Gelukkig heb ik bij Wendy's na 6 maanden al recht om een week vakantie op te nemen dus dat scheelt.

Ik ben van de week overigens ook even langs een Nederlandse bakkerij/restaurant geweest. Die zit in Haines City vlakbij Orlando (half uurtje rijden) en wordt door een Nederlandse familie gerund. Heb even lekker genoten van een bak Douwe Egberts en een pannekoek (nu weer zo gespeld hoorde ik?). Het is een leuke plek en ik ga er zeker weer naar toe. En volgend jaar kijken of ik oliebollen kan halen want die liep ik net mis en gingen ze de 31e weer bakken. Dit is de website overigens voor diegene die toevallig in de buurt wonen of op vakantie zin hebben in een Nederlandse bak koffie en het leuk vinden even langs te gaan http://www.doughmonde.com/

Dat was het weer voor deze keer.