My Life in the USA

Vanmorgen werd ik een beetje gedesorienteerd wakker. Ik had een hele rare droom. Ik droomde dat ik in Nederland was en dat ik daar droomde dat ik in de VS was. Toen ik in mijn droom wakker werd, was ik teleurgesteld dat ik in Nederland wakker werd en niet in de VS. Hier in de VS schrok ik echter met een brok in mijn keel wakker met het idee dat alles dan een droom geweest was en ik toch in Nederland was terwijl het allemaal zo echt leek. Het duurde even voor ik me realiseerde dat ik nog steeds heerlijk in mijn eigen apartementje in de VS ben en het echt wel echt is.

Dat was even een rare gewaarwording. Geeft maar wederom aan dat ik hier in de VS echt op mijn plekkie ben. Het is nog steeds tweeslachtig, aan de ene kant mis mijn familie en vrienden in Nederland en had ik die het liefst vlakbij. Maar aan de andere kant zou ik dan ook weer niet terug naar Nederland willen. En dat voelt best wel dubbel.

Om heel eerlijk te zijn zou ik in Nederland niet meer kunnen aarden. Om maar wat (soms kleine) dingen op te noemen:
1. In de VS krijg je als je om iced tea vraagt, echte ijsthee (zoet dan wel ongezoet) veelal vers gezet en zonder prik. In Nederland krijg je Lipton Iced Tea met prik en heel soms heb je dan de keuze uit een prikloze variant met perziksmaak. Ik moet alleen wel zeggen dat ze hier in the South verzot zijn op een erg erg erg zoete variant van Sweet Tea. Ik neem dan meestal ook unsweetened en gooi er zelf naar behoefte suiker in;
2. In Nederland heb ik na mijn afstuderen 2 jaar moeten wachten op een woning en daar had ik nog mazzel mee omdat het was in de stad waar ik opgroeide en ik dus voorrang had. In de tussentijd trok ik weer bij mijn ouders in na 5 jaar op mezelf gezeten te hebben. Ik wil niet weten hoe lang de wachtlijsten nu inmiddels zijn als je geen vrije sector kan veroorloven. In de VS zijn er geen wachtlijsten en moet het wel heel raar lopen als je niet meteen een woning krijgt;
3. In de VS hou ik netto veel meer over van mijn salaris dan in Nederland terwijl ik bruto omgerekend ongeveer hetzelfde verdien;
4. Carriere mogelijkheden zijn hier voor mij in de VS veel groter dan in Nederland. Nu heb ik wel veel geluk dat ik dan in Nederland per toeval in de fast food gerold ben en zo een mooie start hier kan maken;
5. In Florida is het practisch 365 dagen per jaar mooi weer. In Nederland zou ik nu mijn autoruiten moeten krabben en koukleum als ik ben...;
6. (Bijna) Iedereen begint hier spontaan het Right Stuff dansje te doen als er melding wordt gemaakt van New Kids. In Nederland krijg je rollende ogen. Ok dit is dan niet helemaal een reden om in de VS te blijven maar leuk is het wel. Nou ja voor mij dan;
7. Met hier in Orlando $2.95 voor een gallon (3.7 liter) normale benzine is de benzine nog steeds stukker goedkoper dan in Nederland waar volgens de ANWB site nu gemiddeld EUR 1.52 per liter betaald wordt, dus ongeveer EUR 5.60 (of ruim $8 omgerekend) voor een gallon;
8. Kleding is in de VS stukken goedkoper dan in Nederland, dus ook dat scheelt. En ook niet onbelangrijk, ik kan hier binnen niet al te lange tijd een broek vinden die past. In Nederland zit ik altijd met veel te lange pijpen, zeker voor nette broeken.

Natuurlijk zijn er ook wel dingen aan de VS die wel minder zijn in vergelijking met Nederland. En de VS is zeker niet perfect (komt er voor mij wel goed in de buurt), maar welk land is dat wel? De huren zijn hoger en verzekeringen duurder in de VS om maar wat te noemen. Maar voor mij weegt dat toch niet op tegen de voordelen. Tuurlijk ik heb onzettend veel geluk dat ik eigenlijk mijn leventje gewoon kan voortzetten. Ik ken genoeg verhalen van emigranten voor wie het echt aanpoten is en die niet zo'n makkelijke start hebben door bijvoorbeeld onder andere taal problemen of omdat hun diploma (artsen bijvoorbeeld) niet erkend wordt in de VS en ze hier eerst opnieuw alles moeten gaan halen.

Waar je wel tegen aanloopt als emigrant (waar je ook vandaan komt), zeker het eerste jaar zo niet de eerste twee jaar, is het befaamde Credit History verhaal. Zonder Credit History is het erg moeilijk om aan een gewone (dus non-secured) credit card te komen, een lening voor een auto, een hypotheek etc. Uiteindelijk bouw je die Credit History wel op maar het vraagt wel geduld en is zeker in het begin enorm frustrerend want je hebt echt het idee in een cirkeltje te lopen waar je niet uitkomt. Maar uiteindelijk komt het allemaal wel een keer goed.

En het is het zo waard. Gek waar je eigenlijk over gaat nalopen denken naar aanleiding van een droom. Nog 3 jaar en 9 maanden overigens en dan kan ik mijn Citizenship gaan aanvragen. Geen idee hoe lang het dan nog duurt voordat het rond is maar hopenlijk toch wel op tijd om dan op 4 July op het grote plein voor het kasteel in Magic Kingdom te staan om de eed af te leggen...

Er wordt me vaak gevraagd waarom ik Amerikaan wil worden. Heel simpel. Ik woon en werk hier en heb tegen die tijd als het goed is mijn leven hier wel flink opgebouwd. Ik wil dan ook mee kunnen stemmen en wat te zeggen hebben. Dan kan als ik Amerikaan wordt. Zoals het er nu uitziet zal ik dan wel mijn Nederlanderschap op moeten geven. Tenzij ik tegen die tijd een leuke Amerikaan tegen het lijf ben gelopen, want dan schijn ik wel twee paspoorten te mogen hebben. Even geen idee of dat nu vanuit de VS of vanuit Nederland komt overigens dat ik als Single geen twee nationaliteiten mag hebben. Op het internet zijn op dit moment hele discussies aan de gang waarom mensen wel of niet hun nationaliteit willen opgeven en wat het voor die persoon betekend. Ik zelf heb er geen moeite mee om als het straks zo ver is te moeten kiezen. Iemand verwoordde het heel mooi met de verwijzing dat je toch niet altijd de 'Eeuwige Gast' kan blijven. Die persoon vond dat als je al jaren ergens woont en werkt en de kans hebt, dat je dan ook er vol voor moet gaan en het 'Gastschap' opgeven en niet met beide benen in beide landen blijven staan. En ik ben het daar wel mee eens. En als ik mijn Nederlanderschap dan op moet geven om Amerikaan te worden dan doe ik dat. Ik blijf hoe dan ook in Nederland geboren en opgegroeid, daar heb geen paspoort voor nodig. Emotionele waarde aan het Nederlanderschap heb ik niet. Ik ben en blijf dezelfde persoon met dezelfde herinneringen ook als ik straks Amerikaan wordt. Stemmen voor Nederland kan ik dan niet meer, maar om nou Nederlander te blijven zodat ik eens in de zoveel jaar mijn stem mag uitbrengen voor een land waar ik niet meer woon en werk en een politiek die mij dan niet meer beinvloedt, en ik daardoor in het land waar ik wel woon en werk mijn stem niet kan uitbrengen, daar zie ik ook het nut niet van in. Maar goed dat hele process is nog ruim 3 jaar weg.

Morgen heb ik nog even lekker een dagje vrij en ik denk dat ik dan maar weer eens naar SeaWorld ga. Het is al een tijdje terug dat ik er was en ik ben wel benieuwd hoe het met 'mijn' dolfijntjes is. Zouden ze me nog herkennen?