Monday, September 07, 2009

 

Labor Day

(Bericht is een beetje ge-edit)

Ik heb een tijd lang geen berichtje geschreven. Daar zijn allerhande reden voor. Eentje is tijd want die lijk ik nu gewoon tekort te hebben. Ik werk te hard denk ik dan maar.

De vaste lezers weten inmiddels dat ik geen betaalde baan heb, althans niet eentje die elke twee weken een vast salaris betaald. Het is daardoor niet makkelijk. De deals druppelen wel binnen maar nog steeds niet genoeg om de rekeningen van te betalen. En om nu op mijn weblog mooi weer te gaan spelen, heb ik op dit moment geen zin in. Maar om allerlei negatieve dingen te schrijven ook weer niet. Daar schiet niemand wat mee op.

Ik hoop echt van harte dat het straks allemaal gaat lopen of dat ik in ene toch die baan met salaris kan vinden. Ik werk er hard genoeg voor maar dat is helaas geen garantie.
Het is al moeilijk genoeg dus ik doe via deze weblog een verzoek…stuur me aub geen opbeurende e-mails met dingen als “Als het niet lukt, dan heb je het geprobeerd en kom je toch terug.” Dit heeft namelijk een compleet averechts effect op me. Het aller aller aller laatste wat ik wil is terug.
Ik heb namelijk "zeer recent" een aantal van die mailtjes ontvangen de laatste tijd. Hoewel ik het waardeer dat men mij op die manier probeert op te beuren en me te laten zien dat het niet erg is als ik terug moet komen, helaas bereik je daarmee het averechtse effect. Het help me in het geheel niet. In tegendeel. Het is een soort van rode lap voor een stier houden denk ik.

En tuurlijk spookt het nu door mijn hoofd, wat nou als..straks moet ik terug... Maar telkens als ik mezelf daar weer uit heb weten te praten, net op dat moment dat ik denk ach ik ga het wel redden hier, vind ik weer zo een dergelijk e-mailtje in mijn box. Het lijkt letterlijk wel of ik ze aantrek, juist op dat soort momenten LOL.

En zoals ik zei, hoewel ik het ontzettend waardeer dat mensen zo meeleven, dat soort opmerkingen hoe goed bedoelt ook, helpen nu even niet. Ik wil het er hier hoe moeilijk nu dan ook, wat van zien te maken. Terug naar Nederland (en ja ik mis familie en vrienden) is voor mij geen optie en zal het ook nooit zijn. Al moet ik er hier voor op straat gaan leven…ik wil het zo graag positief in blijven zien, maar met zo’n mailtje dat trek ik dan gewoon even niet. Zo'n mailtje is dan juist net datgene wat ik niet kan gebruiken. En nogmaals ik waardeer alle e-mails en alle mails zijn heel lief, maar gewoon net dan die ene opmerking. Dus vandaar even deze masale oproep LOL.

En dit is dus niet bedoeld om iemand eruit te pikken. En ga daar ook niet over lopen nadenken want dat doe ik ook niet. Maar het viel me op dat ik zeer (en dan bedoel ik erg zeer) recent van dit soort mailtjes met een dergelijke opmerking ontvang, van eenzelfde groep, en dat waren er in korte tijd net even teveel. Maar nogmaals ik waardeer in principe wel de mailtjes. Dus bij deze, ...en alvast bedankt.

Zo dat is er uit. Now back to the regular scheduled programming…

Veel mensen vragen me of de economie nog steeds slecht is. Ja en Nee…aan de ene kant zie je langzaam aan wel verbeteringen en denk je we gaan de goede kant op. Aan de andere kant hoor ik nog steeds mensen die in ene hun baan kwijt zijn. Van de week op kantoor hadden we mensen binnen die moeten verhuizen want de eigenaar van waar ze huurden gaat in foreclosure, maar dan ook mensen die naar Orlando verhuizen want ze hebben een baan gekregen. Dus da’s erg tegenstrijdig. En er worden hier weer hotels gebouwd, verbouwd en geopened dus dan denk je dat gaat goed. Maar andere hotels zijn dan weer aan het stunten met prijzen omdat ze teveel kamers leeg hebben staan. Het is zo dubbel.

En in timeshare hoef je zeker geen carriere meer te verwachten. Iedereen waarmee ik toen in April bij Westgate begonnen ben, werkt er inmiddels niet meer. Ik kwam van de week een ex-collega tegen. Hij is er 3 weken geleden uitgezet. Had best redelijk verkocht tot een maand geleden in ene twee weken niks. Hij vertelde dat er ook geen gasten waren, maar ja dat boeit niet. Ze hebben toen een sloot van mensen laten gaan en hij zat er ook bij. Een topverkoper maar zijn laatste 2 weken waren slecht…snappen zal ik dat nooit. En dat terwijl ze mij verzekerden toen ze me wilden nadat ik mijn real estate paipertje had dat er voor mid September niemand zou worden uitgezet. Het is nu nog niet eens mid September, laat staan 3 weken geleden LOL. Vervolgens hebben ze er dan weer zoveel uitgezet dat als het weer drukker wordt, hebben ze mensen tekort, dus wat doen ze nu bij Westgate…ze zijn weer mensen aan het aannemen en trainen want ze komen nu mensen tekort…logica toch…

En een collega van Westgate die ergens anders in timeshare was begonnen, werkt nu inmiddels ook voor een real estate makelaar maar dan in property management. Timeshare leverde kwa verkopen niks op dus nu toch maar overgestapt naar Real Estate. Ik dacht misschien ook wat voor mij dat property management want dat lijkt me erg leuk, maar wat ze nu doet is rondrijden op zoek naar woningen te huur en dan maar hopen dat ze er een contract voor het property management kunnen gaan uitslepen. En krijgt pas betaald als ze wat vind. Hard werken dus. En veel mensen gooien op dit moment het property management bedrijf eruit. Lastig.

Maar als de econome allemaal straks weer aantrekt en stabiel is weet ik zeker dat de banen en mogelijkheden op dat gebied er ook weer volop komen. Alleen tja hoe lang gaat dat duren?

Nog een leuk voorbeeldje van typisch Amerikaans…
Ik ken iemand die voor een platenbaas heeft gewerkt die nu achter de tralies zit. De platenbaas dan wel te verstaan, niet de persoon die ik ken. Maar goed die persoon had een leuke baan, betaalde leuk en werkt nu in een restaurant. Baas waarvoor ze werkt, werkte voor dezelfde platenbaas en heeft met een groep gewerkt die ooit op MTV een reality TV show had (ik dacht al die man komt me bekend voor). Maar goed twee mensen dus die beide goedbetaalde banen hadden en nu in een restaurant werken en bijna niet kunnen rondkomen. Maar ze maken er allebei het beste van, wetende dat het ooit wel goed komt. Best wel een inspiratie moet ik zeggen. (Ik heb nog geinformeerd of hij meer mensen nodig had. Jawel als de zaken weer gaan oppakken maar nu helaas zeker niet. Nee dat klopt wel denk ik want druk was het niet en aan het eten ligt het zeker niet.)

Als ik af moet gaan of de economie goed gaat gebaseerd op de drukte in de restaurants dan zou ik toch wel zeggen dat we er helemaal nog niet zijn. De enige fastfood die hier een beetje blijft draaien is toch wel McDonald’s. De rest is doodstil. En bij mij op kantoor neemt iedereen (inclusief de eigenaar) zijn eigen lunch mee. Dat heb ik nog nergens gezien. Er is een collega die wel buiten de deur eet maar die is met pensioen en doet dit meer als extra zakcentje.

Maar dan aan de andere kant is er weer een Miller’s Ale House (soort van bar) die hier net is geopend. En als ik daar langsrij is het altijd druk (nee ik drink nog steeds niet dus ga daar ook niet naar binnen als het niet hoeft). Ze hebben namelijk geen muren, nou ja die hebben ze wel maar die gaan als de tent open is open dus je kan zo naar binnen kijken. Het is zeg maar een soort van levensgroot terras maar dan ook weer niet. En de restaurants in Downtown Disney in CityWalk bij Universal Studios zitten nog goed vol. Maar de toeristen die hier op vakantie komen hebben ook nog budget daarvoor. Maar zeggen dan we weer ipv 5 dagen Disney doen we er maar 2 dat soort dingen.

En net nu ik dit schrijf, krijg ik een twitter bericht van een vriendin hier. Die staat in de rij om bij een restaurant aan de brunch te gaan en er is een lange wachttijd. Hhhm zou de economie dan toch stiekum weer aantrekken of hebben mensen geen zin om te koken op hun vrije dag en gaan lekker uit brunchen met de familie. Hoe dan ook 1 restaurant verdient in elk geval vandaag.

Dus aan de ene kant gaat het zo slecht dan nog niet als de toeristen blijven komen, (en dus dat restaurant erg druk is) aan de andere kant zijn we er nog lang niet. De werkloosheid is in 26 jaar nog niet zo hoog geweest. Dus dat zou dan betekenen dat het tussen nu en 26 jaar wel weer een keer de goede kant op moet gaan denk ik dan maar.

En verder maar kijken van welke mogelijkheden ik allemaal kan profiteren om hoe dan ook toch nog wat geld binnen te halen totdat de real estate gaat lopen. Rijk hoef ik echt niet te worden, maar mijn rekeningen kunnen betalen zou wel erg fijn zijn.

Verder eigenlijk weinig te melden. Ik kwam van de week Wasa crackers tegen bij de Target. Voor slechts $2 tja die waren dus voor mij. Ik heb maar een pakje gekocht want wist niet meer of ik ze nu wel of niet lekker vond. Maar ze waren heerlijk met plakjes Monterey Jack kaas.




En ik heb gisteren voor mezelf even brownies gebakken. Nou ja voor mezelf. Eigenlijk om mee te nemen naar kantoor maar die zijn dus niet gelukt. Ik had geen lage vierkante pan dus heb het in een cake vorm gegoten. Heeft wel een uur in de oven gestaan en nog is het deeg niet goed gebakken. Toen nog een half uur erbij met als resultaat dat de rand keihard was en in het midden nog steeds rauw deeg. Ach ja jammer dan voor kantoor. Ik had niks gezegd dat ik wat mee zou nemen dus ze missen ook niks denk ik dan LOL

De brownies zijn met een soort van cheesecake topping. Voortaan hou ik het mar bij of reguliere brownies of een cheesecake. Het is best lekker maar niet helemaal mijn combinatie. Ik heb het liever apart LOL.


Comments:
Hoi Sue,
Boeiend verhaal. Het is de eerste keer dat ik je blog lees omdat Ymkje degene van ons tweeën is die dat bijhoudt. Dit keer heb ik meegelezen en dacht, even reageren omdat ik me zo goed kan voorstellen dat al die opbeurende reacties, hoe goed bedoeld ook, je soms in het verkeerde keelgat schieten (lange zin hè?). Je kunt er niks mee. Hoezo naar Nederland terug. Ik ben niet voor niets gegaan! Ja, wij staan ook op het punt die kant op te komen en voor ons geldt het natuurlijk wel wat meer: "We kunnen altijd terug als het niet lukt. Dan kunnen we nooit zeggen: We hadden een kans. We hebben hem niet gepakt". We zijn al boven de vijftig en voor ons is dat in geval van nood een noodoptie. Maar natuurlijk beseffen wij ook dat dat bedoeld is om bepaalde zorgen en angsten onder controle te houden. Zelfhypnose dus. Je gaat! Basta. Waarom zou je anders al die dingen wegdoen of verkopen, al dat geld uitgeven, al die emoties doorstaan, ja zelfs je kinderen achterlaten om daar een nieuw bestaan op te kunnen bouwen. En dat terwijl we geen van beiden werk hebben en eigenlijk ook verder weinig te makken hebben. Toch gaan we de strijd aan en zijn helemaal niet van plan om terug te gaan, als je gaat hou je er toch rekening mee dat alles niet zo glad zal verlopen als je wel graag zou willen. Het lijkt me dat je de zaken goed aanpakt. Op een bepaald moment zal het zeker lukken. We zitten nu allemaal met de recessie en van recessie krijg je het wel lastig maar je gaat er niet van dood. Altijd komt de nieuwe kans weer. Het gaat er alleen om dat je hem weet te pakken.
Groet,
Gert
 
You go girl! Natuurlijk red je het, waarom zou je het niet redden? Je bent in Amerika het land van 'unlimited opportunities!'. Trouwens, wat zou je terug in Nederland moeten doen? In de bijstand? Jay! Dat is een fijn vooruitzicht! Nee hoor meid jij red het best, jij bent zo flexibel, ik volg je blog al vanaf het begin en heb bendes respect voor hoe jij het in je eentje allemaal red. Tenslotte gaan de meesten als een stel en jij doet het toch maar in je eentje. Petje af hoor! Als je real estate avontuur niet oplevert wat je wilt komt er vast wel iets anders op je pad. Jij staat open voor nieuwe dingen dus als je via je netwerk van mensen tegen iets aanloopt wat je betere vooruizichten geeft dan pak jij dat met beide handen aan. veel mensen blijven zich doodstaren op 1 baan en 1 beroep en komen geen meter vooruit. Jij weet van aanpakken en bent niet bang iets nieuws te beginnen. Ik heb er alle vertrouwen in dat je een prima leventje opbouwd!
 
@Gert @Tink
Dank jullie wel. Dat doet een mens goed.

@Gert
Wat een avontuur gaan jullie aan zeg. Super. Goede reis voor Ymkje straks alvast.

Sue
 
Hi Sue!

Geef niet op!!! Je hart ligt in Amerika en alles is mogelijk hier. Iedereen heeft het moeilijk deze tijd en iedereen is bang om zijn baan te verliezen, ook ik. Ik moet er niet aan denken, maar mocht het toch gebeuren, dan ben ik failliet.

Net als jij ligt mijn hart in Amerika en niet in Nederland. Ook wij blijven hier, wat er ook gebeurt en we zullen vechten als het moet, om hier weer iets op te bouwen.

Je redt het echt wel. Een baan zoals jij hebt, ze hebben vele Amerikanen een baan. Dat is nu eenmaal het grote systeem hier.

Ook mijn vrouw was werkzaam (in Vegas) in de TimeShare. Gelukkig is ze op tijd terug naar Colorado gekomen, want dit bedrijf (3000 mensen op straat een paar maanden geleden) is ook failliet verklaard.

Zelf zit ik in de bouw en het is huilen met de pet op. Ik heb al drie maanden achter elkaar de laagste bonus omzet gehaald ooit in de bijna 5 jaar dat we hier wonen. Dat is even slikken en voorlopig ziet het er niet beter uit voor de komende 10 maanden, aldus de verwachtingen van mijn klanten.

Je hoeft je niet schuldig of alleen te voelen, iedereen zit vandaag de dag in dezelfde situatie als jij. Het heeft niets met jou te maken hoor Sue!!! Je redt het echt wel. Je bent erg ondernemend en durf risiko's te nemen. Dat zegt al genoeg. :-)
 
Hoi Sue,
Ik begrijp die frustratie helemaal. Ik kreeg in het begin ook wel zulke opmerkingen, sja, goed bedoeld maar mn nekharen gingen ervan overeind staan.
Ik zit hier wel met een beetje een gevoel van schaamte want ik heb behalve mijn worsteling met de plaats waar we wonen, helemaal niets te klagen. We leven goed en vrij en ik vergeet dat wel eens maar als ik jou verhaal lees besef ik weer hoe goed ik het heb.
Ik heb enorme bewondering voor je en je pakt het goed aan. En je zal zien dat je juist door jouw houding, goed terecht zal komen. Ik wou dat ik kon helpen. De banen liggen hier niet voor het oprapen maar er is gerust wel wat te vinden als het nodig is, in de real estate, horeca, winkels. En wonen is hier ook vrij goedkoop.
Maar PA moet je trekken natuurlijk en is bij lange na niet zo mooi als Florida.
 
Ik kan me je gevoelens heel goed voor stellen. De eerste winter dat wij heir zaten, hadden we nagenoeg dezelfde situatie. Bijna geen inkomsten en de rekening moeten toch betaald worden. Wij hebben het die eerste winter heelo moeilijk gehad, want je bent hier neit naar toe gegaan om het minder te hebebn dan in NL. Gedachten om terug te gaan hebben we nooit gehad. We zijn inderdaad niet voor niks hier naar toe gegaan. Heeft ook een vermogen gekost en opgeven bij de eerste de beste moeilijke periode is het laatste wat je wil.

Gelukkig is voor ons het tij compleet gekeerd en vorig jaar zomer konden we achterstanden in halen. Einde van de zomer waren we pas helemaal weer bij. Deafgelopen winter hebben we veel maatregelen genomen om kostne te drukken en meer inkomsten te generen. Mijn baan heeft daar zeker ook aan meegeholpen. Zonder dat waren we de eerste winter nooit door gekomen.

Je optie open houden, soms even slikken en vooral je doel voor ogen blijven houden en dat is dat het hier gaat redden. Alleen al het feit dat je het gedaan hebt om hier in je eentje heen te kunnen getuigd van veel doorzettings vermogen en dat zal je zeker van pas gaan komen.

Wij hebben ook wel vaak gehoort, ach je kan altijd nog terug. Nou dacht het niet he.. Geen optie...Maar dan ook geen haar op mijn hoofd die er over denkt. No matter what!

gr petra
 
@Martin
Dank je. Jeetje zeg dat bedrijf in Las Vegas falliet. Tja die trekken deze economie natuurlijk ook niet. Het is daar helemaal allemaal toerisme.

Ja ik ga er vanuit dat het hier goed gaat komen. Hoe dan ook, dat moet gewoon. En inderdaad er zijn zovelen in dezelfde situatie. Het komt voor iedereen uiteindelijk wel goed allemaal.

@Bibi
Dank je. Jullie wonen ook best mooi toch. En je hebt even meegedaan in een Japanse film. Kijk dat zie ik hier weer niet LOL.
Het zal allemaal wel goedkomen maar af en toe dat soort mailtjes dat nekt gewoon. En vooral omdat het ook nog eens een groep is die ik van vroeger ken. Maar ach misschien zijn ze wel jaloers LOL

@Petra
Dank je. Jullie hebben het ook mooi gered toch. Terug gaan is inderdaad geen optie LOL
 
Wow Sue, ik heb wel bewondering hoor. Hier in NY (niet City) is het vergelijkbaar. Het gaat allemaal net goed, maar zonder zorgen leven is anders. Mijn baas heeft al eens mijn uren gekort en nu moest ik mijn onkosten zelf gaan betalen. Maar dat is allemaal beter dan geen baan, toch?
Sterkte en succes!
 
Nou, je hebt altijd al geknokt, en ik vindt het knap hoe je het tot nu toe in je eentje gered hebt! What goes down must come up, dus nog maar even doorknokken tot de boel weer wat beter wordt! Zoals je zegt, dat wordt het ook wel weer.

Dat bedrijf dat mensen ontslaat en dan weer nieuwe moet trainen is wel een beetje maf hoor. Wat besparen ze zich ermee uit.

Ik kan me voorstellen dat het moeilijk was om dit blog te schrijven.
 
Werk je niet meer voor Marriott?
 
@Emiel
Goed opgemerkt...hoe gek het ook klinkt, het Marriott was niet meer te combineren met Real Estate. Komt omdat ik voor de real estate elke dag minimaal tot 6pm bezig ben omdat we in de verhuur zitten en mensen tot 6pm op kantoor binnen komen lopen. Marriott verschoof de shift in ene van een start tijd van 8.30pm naar 6.30pm waardoor ik te vroeg wegmoest bij de real estate en letterlijk van een aantal leuke deals ben weggelopen omdat ik op tijd bij het Marriott moest en ook wilde zijn, zo ben ik gewoon. Wat door mijn makelaar wel enrom gewaardeerd werd (en Marriott ook). Maar aan de andere kant, loop je dan dus wel weg van iets wat je een paar honderd dollar kan opleveren, voor iets wat op een hele avond $25 betaald als je niks aan vakantiepakketten verkoopt (en die werden dus over de gehele linie practisch niet verkocht). Dat was gewoon niet meer rendabel. Dus ik zit nu fulltime in de real estate. Niet makkelijk, maar als het allemaal gaat lopen straks komt het ook wel weer goed.

Sue
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?