My Life in the USA

9 mei 2020. Het lijkt zo'n normale dag. Maar ik besef dat mijn tante er nu al 7 jaar niet meer is, ik mis haar nog elke dag, maar op een of andere manier raakt het me veel harder dit jaar. Normaal heb ik wat dagen vrij en kan ik wat leuke dingen doen, zoals lekker een Mickey Ice cream eten op Magic Kingdom, iets wat gepland stond voor de toekomst, maar dat is nooit gebeurt. Of naar Universal Studios lekker rondlopen. Of zelfs gewoon simpel terug naar de Denny's op Kirkman waar we vaak aten als mijn Tante en Oom hier waren. Of de Golden Corral op International Drive of de Ponderosa. De Ponderosa's zijn er niet meer, maar de Golden Corral waar ik met mijn Oom en zijn vriendin gegeten heb, is er wel, nou ja normaal gesproken. Alles zit dus not pot dicht uiteraard. En take uit is toch niet helemaal hetzelfde als ergens kunnen zitten. Maar nu met alles dicht, de preparken dicht, de restaurants alleen take out etc, de bioscopen dicht, kan ik ook compleet even nergens heen met mijn gevoelens en even wat leuk anders doen. Het duurt dus dit jaar even wat langer voor ik door het verdriet heen ben. Het is raar wat ik mis al mijn Opa's en Oma's en zelfs vrienden die erg jong gingen, ook veel maar dit met mijn tante is een veel sterker verdriet. Het blijft hangen en komt zeker elk jaar weer terug. En normaal ga ik leuke dingen doen en ben ik buiten en wandelen etc. Maar nu zelfs bloemen die ik voor het graf besteld had werden gecancelled en netjes teruggestord op mijn rekening dat wel, maar ook dat kwam even aan. Ach ook dit komt wel weer goed. Het heeft gewoon even tijd nodig.