My Life in the USA

Wist ik het maar....

Ik krijg de laatste tijd steeds berichtjes van mensen die graag naar de VS willen en hoe ze aan een Green Card of ander visa kunnen komen. Hoewel ik de interesse van mensen waardeer, wil ik toch even het een en ander kwijt.

Het feit dat ik in de VS woon, betekent niet dat ik kan helpen bij het verkijgen van wat voor visa dan ook. Ik ben geen immigratie advocaat. Als ik dromen waar kon maken zou ik dat graag doen maar helaas...

Ik ben op puur geluk aan een Green Card gekomen. Ik heb meegedaan aan de Green Card lotterij en heb de mazzel gehad dat ik bij de winnaars behoorde. Dat je "wint" wil nog niet zeggen dat je ook een Green Card krijgt. En en ander hangt af van je case nummer (want er worden meer mensen geselecteerd dan er visa zijn), en of je wel aan alle voorwaarden voldoet. Green Cards zijn ook niet te koop.

Het is vreselijk moeilijk om permanente dan wel semi-permanente visums voor de VS te bemachtigen. Je komt in de VS niet zomaar binnen. Nogmaals ik heb puur geluk gehad.

Voor meer informatie over de diverse visa en de eisen omtrent die visa verwijs ik graag door naar:
http://thehague.usembassy.gov/visas.html

Het is een kwestie van doorzetten, hopen, en blijven dromen.

Als ik huiswerk moet maken is mijn kat niet blij want dat is weer minder aandacht voor hem. Hij probeert dan alles om mijn aandacht te vragen. Over de laptop lopen, alles van de tafel gooien, op mijn schouders springen, bovenop mijn boeken en papierwerk liggen etc. En even tijd vrij maken om met hem te spelen is vaak niet genoeg, hij wil meer.

Maar met zo'n koppie kan ik daar toch moeilijk kwaad om worden :-)

Voor mijn werk in de Real Estate gaan we elke week appartementen complexen af om te kijken of we nog wat business kunnen scoren.  Met lege handen aankomen is ook niks, dus nemen we meestal brownies mee. En dan nee geen gekochte brownies, zelf gebakken brownies. Zie je het voor je elke week in de zomer in de zengende hitte nog eens een hete oven aan in huis. Maar goed het was voor een goed doel. Iedereen vind de brownies lekker. Maar ik wil dan toch weer liever iets "unieks" doen. Ik ben ooit begonnen met pakjes stroopwafels maar die gingen wat in de papieren lopen. Toen heb ik een tijdje snoepzakjes lopen maken, maar ook dat liep qua kosten snel op. Toen sprak ik laatst met een van de dames op een appartementen complex. Ze vertelde dat het hele kantoor op dieet was en de brownies waren wel lekker, maar ja niet goed voor de lijn. En ze vertelde me dat ze die de stroopwafels herinnerde,die ik een tijdje meebracht. Maar ja zei ze ik was natuurlijk nu al een tijd niet in Nederland geweest, dus die stroopwafels waren zeker op...Ja die zijn op zei ik maar. Ja jammer want de stroop in die koekjes wat altijd zo lekker. Ehm ok, en je was op dieet denk ik dan :-) Zegt ze in ene Weet je wat jij de volgende keer voor me mee mag nemen? Fudge. (Fudge is dus een soort van toffee, BARSTENSVOL suiker) Dus ik nog "Zei je nu Fudge? Je was toch op dieet? Dat spul zit vol suiker"  Ja, was het antwoord. maar de fudge zijn hele kleine stukjes en brownies zijn een stuk groter. Dus dan nam ze eerder een klein stukje fudge dan een grote brownie. Ja logica toch...maar het bracht me wel op een idee. Want om fudge te maken, hoef ik de oven niet aan te zetten. En hoe duur kan suiker nou zijn. Dus ik speuren op internet, en heb dus twee magnetron versies gevonden voor fudge. Een voor chocolade fudge en een voor fudge met bruine suiker. Kan ik nog afwisselen ook. En makkelijk dat het is. Kan dus gewoon niet misgaan. Perfect voor mij dus.

Dus ga ik elke week een portie fudge maken.

Hier nog steeds alles goed. Waar het noorden van het land sneeuw heeft, zitten we hier in Orlando er nog steeds warmpjes bij. Van de week was het s' ochtends wat kouder met een graad of 5 maar dat werd dan snel overdag weer een graad of 15. Dat is koud voor hier :-)

Verder is er niet zo gek veel te melden. Ik werk en studeer veel dus er blijft weinig tijd over voor leuke dingen. Komt wel weer een keer.

Ben net wel even naar Winter Haven gereden om daar een huurwoning te laten zijn aan een klant, Winter Haven is 45 miles (zeg maar 70km van Orlando). Helaas is er geen deal uit gekomen want de woning was integenstelling to wat me verteld was, in een onverhuurbare staat. De klant wilde de woning an sich wel maar niet voordat er een behoorlijk renovatie plaatsvindt, dus dat gaan we nu bij de eigenaar voor elkaar proberen te krijgen. Gelukkig heeft mijn klant geen haast met verhuizen. En omdat ik toch in de buurt was ben ik even binnengestapt bij IamPasta vlakbij Legoland. Dit is een broodjes (sorry Panini) en pasta zaak van de Nederlandse familie Heuvel. Was gezellig.

En ik letterlijk langs Legoland gereden, maar had geen puf om naar binnen te gaan. Ik wel er toch ooit een keer heen, maar dan wil ik de hele dag nemen.

Wat me wel steeds opvalt is dat zodra je een mile of 20 van Orlando verwijdert bent, de hele omgeving verandert. In ene zijn er hier en daar wat heuvels en paarden te zien, en zijn er ook meer manufactured homes. In veel delen van Amerika is het dood normaal om in zo'n manufactured home te wonen en zijn er hele wijken van opgetrokken. In Orlando zie je die dingen hier en daar wel, maar dan wil je ook niet weten waar. Ik denk dat ik ooit nog wel een keer in zo'n manufactured home terecht ga komen ergens. Die dingen zijn spotgoedkoop, qua bouw best degelijk.

Ik wou dat ik wat fotos van de omgeving had genomen, maar daar heb ik niet bij stilgestaan (letterlijk niet want ik reed).

En nu weer gauw aan de studie lol.